Si do mund ta
mbaja thellë këtë shpirtin tim,
që aty brënda
meje të mos prekte shpirtin tënd?
A do mundja
vallë ta ngrija aq lart, që duke kapërcyer
lartësinë tënde
të mund ta dërgoja në të tjera vënde?
Do doja ta
strehoja diku fshehur mes objekteve
të largëta të
humbura, në një vënd të errët dhe të heshtur
ku të mos
drithërohej sa herë që thellësia jote të tingëllonte.
Por edhe
kështu, çdo gjë që na prek ne të dy, mua dhe ty
na bën bashkë
në një zë, ashtu si një hark violine
që nxjerr një
tingull të vetëm nga prekja e dy telave të veçantë.
Mbi cilin
instrument jemi tendosur vallë
dhe cili
muzikant na luan me duart e tij?
Oh më e ëmbla
këngë.Shqiperoi M.P.
No comments:
Post a Comment